0 Likes700 Views0
Προδιαθεσικός παράγοντας Νο4: ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ
Πολλές φορές η εμφάνιση του εμφράγματος συνοδεύει την παχυσαρκία. Αν λοιπόν ο εμφραγματίας είναι υπέρβαροι, είναι σημαντικό το άτομο να αποφασίσει και να βοηθηθεί να αποκτήσει ένα υγιές σωματικό βάρος (ο Δείκτης Μάζας Σώματος = βάρος (kg)/ ύψος στο τετράγωνο (m2) πρέπει να αποκτήσει τιμές μικρότερη ή λίγο πάν από το 25. Αυτό πρέπει να το πετύχει με:
1) μέτρια και σωστά σχεδιασμένη υποθερμιδική δίαιτα, (και όχι αυτοσχέδια και ακραία διαιτολόγια, που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι η απώλεια μυικού ιστού και η ψυχοσωματική εξάντκηση του ατόμου και του μεταβολισμού του.
2) αλλαγή διατροφικής συμπεριφοράς και
3) αύξηση της καθημερινής σωματικής άσκησης και δραστηριότητας, μέσα από το περπάτημα, το κολύμπι ή ακόμα και τις δουλειές του σπιτιού. Τουλάχιστον 30-40 λεπτά (συνεχόμενα ή διακεκομμένα) περπάτημα είναι χρήσιμο.
Ο όρος δίαιτα είναι διαφορετικός από την τροποποίηση τρόπου ζωής, δεδομένου ότι η δίαιτα απαιτεί την πιστή τήρηση ενός προγράμματος διατροφής για συγκεκριμένο χρόνο, ενώ το δεύτερο περιλαμβάνει τόσο διατροφικές όσο και αλλαγές συμπεριφοράς, που πρέπει να καθιερωθούν μόνιμα για να μειωθεί το βάρος και να διατηρηθεί η απώλεια.
Οι διαιτητικές παρεμβάσεις για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας σχεδιάζονται έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα αρνητικό ισοζύγιο ενέργειας (οι θερμίδες που προσλαμβάνονται < θερμίδες που καταναλώνονται) ώστε η ενέργεια που προσλαμβάνεται από τον οργανισμό να είναι χαμηλότερη από τις ενεργειακές ανάγκες του ατόμου.
Οι περισσότεροι οργανισμοί και φορείς όπως είναι το NationalHeart, Lung και BloodInstituteObesityEducationInitiativeExpertPanel συστήνουν τη χρήση απλά υποθερμιδικών διαιτολογίων που στοχεύουν σε ένα αρχικό θερμιδικό έλλειμμα ίσο με 500-1000 kcal/dκαι παρέχουν 1000-1200 kcal/d για τις γυναίκες και 1200-1600 kcal/d για τους άντρες, για να αντιμετωπισθεί η παχυσαρκία. Κατά καιρούς πολλά είναι τα διαιτολόγια που έχουν προταθεί για την αποτελεσματική διαιτητική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Αν και τα περισσότερα από αυτά έχουν σημαντικά βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, σπάνια έχουν εξίσου σημαντικά μακροπρόθεσμα αποτελέσματα και σχεδόν πάντα υπάρχει επανάκτηση του χαμένου βάρους.
Ένα εξατομικευμένο, χαμηλό σε λίπος διαιτολόγιο (με 25-30% των συνολικών θερμίδων από λίπος), που να στηρίζεται στις ενεργειακές ανάγκες του ατόμου, στις διατροφικές του συνήθεις και το οποίο να αποσκοπεί στη σταδιακή και ασφαλή απώλεια βάρους, θεωρείται ως η πιο σωστή, ενδεδειγμένη και υγιεινή επιλογή για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Το να θέτονται μικροί και εφικτοί στόχοι καθιστά πιο εύκολο, για το άτομο που αντιμετωπίζει το αυξημένο βάρος σώματος, το να βιώσει την επιτυχία μετά την κατάκτηση του πρώτου, αλλά και όλων των επομένων στόχων, στοιχείο που θα το οπλίσει με υπομονή και επιμονή, για να συνεχίσει την προσπάθεια του, μέχρι τέλος. Διάφορες στρατηγικές όπως είναι διατήρηση ενός καθημερινού, προσωπικού αρχείου (self–monitoringrecord), όπου θα καταγράφονται στοιχεία σχετικά, τόσο με την πρόσληψη τροφής και το ημερήσιο διαιτολόγιο, όσο και στοιχεία για τη μορφή και τη διάρκεια της σωματικής του δραστηριότητας θεωρούνται ιδιαίτερα βοηθητικές. Στην καταγραφή αυτή θα πρέπει ακόμα να περιλαμβάνονται στόχοι που πρέπει να επιτευχθούν, αλλά και κίνητρα ή λύσεις σε προβλήματα που θα κάνουν την όλη προσπάθεια πιο εύκολη.
Προδιαθεσικός παράγοντας Νο5: Η έλλειψη σωματικής άσκησης
Μικρές αλλαγές στη δραστηριότητα, σε καθημερινή βάση μπορούν να βοηθήσουν και στο δυνάμωμα της καρδιάς, αλλά και στην απώλεια του βάρους που είναι απόλυτα χρήσιμη. Οι διεθνείς συστάσεις για τη συχνότητα και το είδος της άσκησης αναφέρονται σε τουλάχιστον 30 λεπτά μέτριας έντασης σωματική άσκηση, 5- 6 φορές την εβδομάδα
Ο εμφραγματίας, μετά την αποθεραπεία του και πάντα με τη συμβουλή του γιατρού του πρέπει να εντάξει τη σωματική δραστηριότητα στην καθημερινή του ζωή. Έτσι δίνονται οδηγίες ώστε:
· Να γίνει πιο δραστήριο/α.
· Να περιορίσει τις ώρες καθιστικής ζωής μπροστά στην τηλεόραση.
· Να χρησιμοποιεί τις σκάλες αντί του ανελκυστήρα, όταν αυτό είναι εφικτό.
· Να βγαίνει για σύντομες βόλτες πριν το πρωινό ή/και μετά το βραδινό.
· Όταν περπατάει να διατηρεί ένα συγκεκριμένο ρυθμό.
· Να χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς αντί για τη συνεχή χρήση του αυτοκινήτου.
· Να πάρουν ένα σκύλο, ώστε να «αναγκάζονται» να το βγάζουν καθημερινά βόλτα.
